Olga van der Heide werd lid van hdm aan het eind van de jaren dertig. Zij heeft zelf slechts kort actief gehockeyd, maar de betrokkenheid van haar en haar familie met hdm is enorm groot geweest. 

Haar man Henk is járenlang voorzitter geweest van onze club. Voor zijn enorme verdiensten werd hij tot erelid benoemd in 1937 en zelfs tot erevoorzitter in 1951.

Dochter Lydia hockeyde in dames 1 van hdm en haar man Hein van Dijk werd tot erelid benoemd in 1968.

Haar zonen Edwin en Arnold zijn allebei al meer dan vijftig jaar spelend lid van hdm.

Edwin speelde 15 seizoenen in heren 1, waarvan een groot aantal als aanvoerder. Later werd ook hij voorzitter van hdm. Voor al zijn activiteiten, op het veld en achter de bestuurstafel, werd hij achtereenvolgens benoemd tot lid van verdienste in 1983, erelid in 1994 en erevoorzitter in 2004.

Alle kinderen van Arnold en Edwin spelen op hdm of hebben op hdm gespeeld.

 

Deze korte opsomming illustreert duidelijk hoe hdm als een rode draad door het leven van Olga van der Heide en haar familie loopt. Zij was een trouwe supporter van dames en heren 1. Toen Edwin in heren 1 ging spelen was zij heel vaak van de partij. Thuiswedstrijden sloeg zij niet vaak over, maar ook bij uitwedstrijden was zij vaak aanwezig. Marijke van Doorn heeft heel wat rondgereden om samen met Olga en Liliane Mols de dames en heren aan te moedigen. En dat aanmoedigen deed zij altijd langs het veld en niet vanuit het warme clubhuis! Bij thuiswedstrijden kwam ze vaak lopend vanuit Mariahoeve en dan liep ze na afloop van de wedstrijd door het bos terug naar huis, samen met Liliane. Later werden ze vaak thuisgebracht door Onno Yspeert. 

 

In het seizoen 2006-2007 speelden onze dames playoff-wedstrijden voor promotie naar de hoofdklasse. Groningen was onze tegenstander. Olga stapte in de supportersbus en ging mee naar Groningen. Vanzelfsprekend. Op de voorste rij, genietend van het enthousiasme van alle supporters. Tijdens de terugweg werd het steeds leuker in de bus, want de dames hadden na een spannende wedstrijd en een bloedstollende strafballenserie promotie naar de hoofdklasse afgedwongen. Olga was toen 92…

 

Toen ik met Hanneke de eerste keer naar de seniorenborrel kwam, zei ze meteen: “Wat fijn dat jullie gekomen zijn. Ik blijf lekker bij jullie staan, want ik wil niet de hele tijd over allerlei ziektes, kwaaltjes en pijntjes praten!” Zij vertelde toen ook dat ze heel dankbaar was dat haar gezondheid gezien haar hoge leeftijd goed was, maar dat ze, zeker op gelegenheden als de seniorenborrel, vele dierbare vrienden miste, die inmiddels overleden waren.

 

Ik mocht bij de viering van haar honderdste verjaardag aanwezig zijn. Daar is de foto genomen die bij dit stuk geplaatst is. U kunt zien hoe de honderdjarige straalt en geniet. Een geweldig mooie herinnering aan Olga van der Heide.

 

Fokko Segers