In een spannende wedstrijd, waarbij beide ploegen met de nodige zenuwen speelden, opende Bloemendaal, tegen de verhouding in na een mislukte strafcorner in het eerste kwart de score. Hdm deed wat het moest doen en Hester van der Veld schoot met een schitterende hoge bal uit een strafcornersituatie snel de gelijkmaker in de touwen. Aangemoedigd door het luidzingende hdm-publiek werd het doelgebied van Bloemendaal nadrukkelijk gezocht zodat Pien van Nes zou kunnen aanleggen voor een strafcorner. Ze kreeg twee kansen, maar die mislukten jammerlijk.

Helaas werden er in het duel verder vrijwel geen strafcorners toegekend zodat de broodnodige goal uit het veldspel moest komen. Die opzet slaagde niet omdat veel ballen niet op de gewenste plek aankwamen.

Het vierde kwart opende hdm in vliegende vaart en het Haags kwartiertje werd aangekondigd. Dat leek vruchten af te gaan werpen. Bloemendaal kwam onder grote druk te staan maar hield stand. Na een groene kaart voor Pien van Nes moest hdm in tempo een tandje terug. Aan het eind van het vierde kwart probeerde hdm nog met een ultiem slotoffensief de verdediging van Bloemendaal zenuwachtig te maken, maar ook nu weer gaf de ploeg van Teun de Nooijer niet thuis en bleef de stand 1-1.

Opnieuw moesten, net als in de halve finale tegen Hurley, shoot-outs de uitkomst brengen. Helaas voor hdm wisten de vrouwen in het oranje het vaakst Julia Remmerswaal te verschalken waardoor de Cup in Bloemendaal achterbleef.

hdm-coach Sonja Thomann reageert op hockey.nl: ‘Wij waren bij vlagen het betere team. Over de hele wedstrijd gezien hadden wij moeten winnen. Maar in de finale gelden anderen wetten. Dan moet je lef hebben en durf tonen. De scherpte in de cirkel heb ik bij ons gemist. We hebben verloren door onze eigen slordigheid. In de cirkel hebben we te weinig afgedwongen. We hebben kansen gehad om de wedstrijd te beslissen, maar dat hebben we niet gedaan. We dwongen niks af. We waren niet killer genoeg.’