5 mei 2007, Bevrijdings toernooi op HMC.

 

De begeleiding van de Youth Academy vertelde ons, jongeren van hdm, dat wij aan een voetbaltoernooi mee gingen doen op HMC, de Haags Marokkaanse Club. Behalve dat we ons hockeytenue aan moesten trekken, dat we een toernooi gingen spelen en de verzameltijd werd ons eigenlijk verder niet veel verteld. Dus fietste ik zaterdagochtend samen met Lisette Brakenburg met verschillende ideeën richting HMC.

 

In eerste instantie hadden wij zoiets van: wat raar en vreemd eigenlijk, we gaan voetballen. En dat tegen Marokkaanse jongens. Na een paar keer rondjes gereden te hebben kwamen we met een half uur vertraging toch nog aan op de club.

 

En ja hoor, daar zat het eerste groepjes jongens al, waar wij normaal gesproken niet veel mee te maken willen hebben. We fietsen er eerst ook omheen en gingen buiten op een bankje zitten, de kat een beetje uit de boom kijken. Toen was het eigenlijk wel tijd voor koffie en gingen we het clubhuis maar uitproberen. Daar kwamen we gelukkig wat jongens van onze groep tegen waar we gezellig met een kopje koffie bij gingen zitten. Complimenten over de koffie trouwens!

 

Met een nog ergere vertraging dan dat wij al hadden kwam de rest van ons team binnen lopen, ook allemaal met een wat verdwaasde blik op het gezicht.

Nadat we ons hadden voorgesteld aan wat mensen gingen we ons omkleden in de school die bij het clubhuis staat; in het clubhuis zelf is op een wc zonder licht na geen omkleedplek te vinden. Iedereen in tenue gehesen gingen wij als eerste het veld op, om onze voetbalmoves een beetje uit te testen, de gemiddelde hockeyer is natuurlijk geen voetbalster.

 

We werden bij elkaar geroepen en toen bleek dat er nog een achterliggende gedachte achter dit toernooi zat. Omdat wij van de Youth Academy zijn en ons bezighouden met bijvoorbeeld andere landen te steunen, gingen wij nu eens naar Nederland kijken. Door middel van dit bevrijdingstoernooi hebben wij veel van intergratie en elkaar geleerd. De verschillende culturen die er zijn, maar dat we alsnog samen het heel gezellig kunnen hebben.

 

Naarmate we tegen elkaar gingen voetballen werden alle obstakels minder en uiteindelijk waren die er niet meer. We gingen met elkaar om alsof we elkaar al een tijd kenden. Er werden grappen gemaakt en de flauwe opmerkingen vlogen om je oren, net zoals de iets minder goed gemikte ballen van het hockeyteam. Omdat we de jongens van HMC iets te hard ingemaakt hadden, moet ook gezegd worden, gingen we de teams mixen. Deel van de YA en een deel van HMC ging tegen elkaar spelen. Dit verliep best prima, zo werden de namen wat sneller geleerd en zo werd je eigenlijk wel gedwongen om samen te spelen. De heren hadden nog iets te redden en speelde uiteindelijk meer tegen elkaar, dit vonden wij dames natuurlijk wel prima, de helft zat namelijk toch al aan de kant.

 

Na al deze zware inspanningen moet er natuurlijk ook even geluncht worden, en dit in stijl! We kregen een overheerlijk Marokkaans broodje met een soort gehakt waar, volgens mij, iedereen nu nog fan van is.

 

Wat wel heel erg jammer van dit toernooi was dat de andere twee teams niet op kwamen dagen. Best flauw want zo was het van een toernooi naar een wedstrijdje gegaan. Achteraf gezien is dit alleen maar beter geweest. Als er meerdere teams waren had je toch minder connectie gehad met de jongens van HMC omdat dan iedereen wel een beetje bij zijn eigen team zou blijven plakken.

 

Dit gaf ons wel de kans om de anderen beter te leren kennen en het met een man of 20 gewoon heel gezellig te hebben. Nog een pluspunt, we hebben wel het toernooi gewonnen en een prachtige beker mee naar huis genomen. Het toernooi was dus prima georganiseerd, en we hebben erg veel zin om met deze jongens meer te organiseren en waar te maken. Zo zijn er al plannen om volgend jaar naar Marokko te gaan om daar kansarme kinderen te helpen. Ook willen wij tegen de politiek van Nederland gaan spelen, zowel hockey als voetbal, om te laten zien dat integreren niet zo moeilijk is als het lijkt.

 

Mirjam Vis, Youth Academy