2007 CuraƧao | Ghana

Curaçao zomer 2007:

Maartje Poederbach, Sam van der Ven, Mascha Kimman en Maurits de Vink zijn in de maand Juni 2 weken naar Curaçao geweest om vrijwilligerswerk te doen voor de HDM youthacademy.

De eerste week werken bij SEDREKO:
Op dinsdag 17 juli zijn wij begonnen met het Sedreko project. Dit waren sportdagen voor kinderen uit achterstandswijken. Er waren 3 sportdagen achter elkaar. De leeftijd van de kinderen lag tussen de 8 en 18 jaar.

De sportdagen werden gehouden in een groot stadion. Hier was een atletiekbaan met een groot sportveld, er was een zwembad en er was een mogelijkheid om binnen allerlei verschillende spelletjes te doen. Ook werd er in een grote sporthal flink gesport. Het deel waar wij ons op concentreerden was het basketbal. Op de parkeerplaats was een basketbalveld gemaakt. De kinderen waren ingedeeld in 3 verschillende leeftijdscategorieën. Ze speelden 3 tegen 3 en met 1 basket. Zo was het mogelijk om 2 wedstrijdjes tegelijkertijd te spelen op 1 veld.

De kinderen moesten zich dus ook als team van 3 inschrijven. Bij het inschrijven kregen ze per team allemaal een ander kleur T-shirt zodat je makkelijk kon zien wie bij wie hoorde. De kinderen vonden het geweldig dat ze zo’n shirt kregen en ze waren er heel erg blij mee. Ook kregen ze bij het inschrijven een fles limonade. Verassend hoe blij ze met een fles limonade zijn!

Voor de wedstrijden hielpen wij met het uitdelen van de shirts en van de limonade, tijdens de wedstrijden zorgden wij dat de stand goed bij werd gehouden en dat de uitslag werd ingeleverd bij de wedstrijdtafel. Na een aantal wedstrijden kregen de kinderen allemaal een krentenbol en weer wat te drinken. Hiervoor stonden ze echt te dringen in de rij! Bizar om zoiets te zien en om te zien hoe dankbaar ze zijn! Blijkbaar is dat voor hen heel erg bijzonder om te krijgen en wij vonden het heel mooi om hen dat te geven.

Aan het eind van alle wedstrijden werden de punten allemaal opgeteld en kwam er een winnaar uit de strijd. De winnaar van elke poule kreeg een medaille en een basketbal, ook hier waren ze heel erg blij mee. Het was heel mooi om te zien hoe dankbaar de kinderen waren en dat deze sportdagen zoveel voor hen betekenden!

De tweede week werken bij het savaanhuis:

Maandag 23 juli
Om 7.45 uur kwamen we aan bij het savaanhuis. We werden meteen goed opgevangen en kregen van Petra (de leidinggevende) te horen wat ons allemaal te wachten stond deze week. In het savaanhuis logeerden deze week 5 autistische kinderen dat waren Mark, Chris, Serge, Amir en Gabriel. Met deze kinderen zijn we deze week allerlei activiteiten gaan doen. De eerste activiteit die ons te wachten stond was boetseren. Samen met Daniel Levi (een kunstenaar) zijn de kinderen aan het boetseren geslagen. De kinderen mochten helemaal zelf weten wat ze gingen maken.
In de middag hebben we een wandeling naar een strandje (hooks hut) hier in de buurt gemaakt. Mark had het erg zwaar bij de wandeling, hij was niet gewend om zo lang te lopen. Op het strand hebben we heerlijk gezwommen. Chris is een geestelijk en lichamelijk gehandicapte jongen, hij vond het heerlijk om te zwemmen. Met de auto zijn we weer terug naar het savaanhuis gegaan. Lekker proppen met z’n allen in de auto. Robert en Goldysun waren er vandaag ook om te helpen. Robert is onze contactpersoon in Curacao en hij heeft veel voor ons geregeld, Goldysun is zijn zoon van 4 jaar. Na het eten hebben we alle materialen die we uit Nederland hadden meegenomen gegeven. Dit hebben we allemaal gegeven: 100 tennisballen, 5 tennisrackets, 12 honkbalhandschoenen, kleurpotloden, volleybal, 2 voetballen, 50 kinderboeken, 20 keykoards met fluitjes en nog veel meer. Ze waren heel erg blij met al onze spullen. ’s Avonds heerlijk bij het kampvuur gezeten terwijl er werd voorgelezen uit de griezelbus.

Dinsdag 24 juli
’s Ochtends begonnen we met muziek. Marjan (muziek therapeute) gaf de muziekles. We hebben liedjes in het Nederlands en in het Papiaments gezongen. Ook hebben de kinderen met muziekinstrumenten muziek gemaakt. Je kon goed zien dat iedereen het heel erg leuk vond. Daarna gingen de kinderen verder met boetseren. De kinderen mochten nog meer maken, om dat morgen te kunnen gaan verven. Toen iedereen in auto’s geladen om naar het seaquarium te gaan. Daar hebben we de dolfijnenshow gezien, daarna nog rondgekeken en lekker wat gedronken. Bij Mambo beach hebben we weer heerlijk met de kinderen gezwommen en in het water gespeeld. ’s Avonds was er een BBQ.

Woensdag 25 juli
Vandaag gingen de kinderen hun boetseerwerk schilderen. Ze hebben goed hun best gedaan en het resultaat is dan ook erg mooi geworden. ’s Middags zijn we met ze gaan surfen, dat was een belevenis. Van tevoren dachten we dat we nogal wat problemen zouden krijgen, omdat het voor autistische kinderen vaak moeilijk is iets voor het eerst te doen. Gelukkig hadden de meeste kinderen daar geen last van. Gabriel stond als eerste op de plank en vond het helemaal geweldig. Gabriel heeft niet vaak dat hij iets zo leuk vindt, dit was dus een goede vooruitgang. Serge en Mark waren echte natuurtalenten en vonden het gaaf! Amyr had veel last van “iets nieuws doen” en heeft de hele middag gehuild. Later ging hij wel zwemmen en was alles weer over, als hij maar niet op een surfplank hoefde. Chris is lichamelijk en geestelijk gehandicapt en die heeft heerlijk in een schommelstoel geschommeld. Surfen is voor hem te moeilijk. Hij heeft een heerlijke middag gehad.

’s Middags kwamen we erachter dat er 2 telefoons waren gestolen. Later bleek dat Mark het had gedaan, dat had ik nooit van hem verwacht. Een van de telefoons had Mark weer mee naar het Savaanhuis genomen, maar hij had alle nummers gewist en zijn eigen nummers erin gezet. De andere telefoon had Mark nog thuis en die zou hij donderdag mee naar het Savaanhuis meenemen. We waren benieuwd!

Na het surfen zijn we naar het Savaanhuis gegaan om daar te eten. Na het eten ging Mark even met Chris (in de rolstoel) rijden, de kinderen zijn heel erg aardig voor elkaar.

Donderdag 26 juli
Vandaag zijn we weer begonnen met muziekles. Nu kenden we de liedjes wat beter en konden wij ook beter meezingen. De kinderen werden helemaal vrolijk van de muziek.
Mark had de telefoon meegenomen en weer terug gegeven. Nu kwam degene waarvan de telefoon was erachter dat er geen sim-kaart meer in de telefoon zat. Later bleek dat hij de sim-kaart in de w.c. had gegooid en had doorgespoeld. Echt erg!
‘s middags zijn er heerlijke pannenkoeken gebakken. Na de pannenkoeken zijn we naar de bioscoop gegaan. Het was best duur om met z’n allen naar de bios te kunnen dus hebben wij gezegd dat wij dat wel wilden betalen van een deel van het gedoneerde geld. De film ratatouille was erg leuk.
’s Avonds was het tijd voor de disco van Serge. Hij keek er de hele week naar uit om deze disco te mogen organiseren. Hij had een podium gemaakt en speciale licht effecten. Hij was een tijd bezig met het ophangen van alle lichten en het testen van de muziek. Eindelijk was het zo ver en ging de disco beginnen. 2 liedjes lang hebben we gedanst op het zelfgemaakte podium. Na deze 2 liedjes was de disco afgelopen en werd alles weer keurig opgeruimd. Rond 20.00 uur werden alle kinderen weer opgehaald en hebben we afscheid genomen van iedereen.

We hebben een hele leuke tijd gehad. Een gave ervaring waar we nog lang op terug kunnen kijken.

Bezoek aan de voedselbank van Curaçao
Zaterdag 28 juli
Vandaag zijn we naar de voedselbank op Curaçao gegaan. We hebben een duidelijke uitleg gekregen over de voedselbank. De voedselbank op Curaçao werk heel anders dan die in Nederland. Op Curaçao worden de voedselpakketten samengesteld met producten die vrijwilligers in de winkels op Curaçao kopen. Hierdoor is er zicht op wat er in de voedselpakketten zit. De vrijwilligers stellen een pakket samen waar 20 maaltijden in de maand van gamaakt kan worden. De voedselbank wordt voor 100% door vrijwilligers staande gehouden. Wij hebben een donatie gegeven van € 3000,- en dat is ongeveer 7% van de jaarlijkse uitgaven. De mensen daar waren er heel erg blij mee en we weten dat het gedoneerde geld een goede bestemming heeft.

Ghana 2007

Wij, 4 jongeren van hdm, hebben deze zomer drie weken doorgebracht in een SOS-kinderdorp in Ghana. Dit op initiatief van de hdm Youth Academy, een project van hdm. Aan de uitzending gaan weken van voorbereiding, workshops en andere projecten vooraf.
 
13 juli was het dan zover, eindelijk vertrokken we. Onze vlucht zou om 13:30 uur gaan en met een geplande vliegtijd van een uur of zes zouden we daar dus om 19:30 uur Nederlandse tijd aankomen. Echter, zoals ons al verteld was, schoot het niet op. Er was een massale volksverhuizing op Schiphol waardoor ons vliegtuig te zwaar was om op te stijgen en na een uurtje of één á twee konden we onze vlucht beginnen.
 
Onze eerste indruk was overweldigend. De hitte die je overvalt bij aankomst op het vliegveld in Ghana, de vroege duisternis en de eerste rit, al dan niet in het donker, door Accra (de hoofdstad) naar het SOS-dorp in Tema. Er was ons verteld dat we vlak buiten het kinderdorp in een ‘pension’ zouden slapen, maar bij aankomst in het dorp bleek daar al snel vrij weinig van waar te zijn. Achteraf gezien was het juist ontzettend prettig om in het SOS-dorp zelf te zitten, aangezien je hier alles bij de hand had en niet iedere keer alles mee zou moeten slepen.
De eerste kennismaking met de kinderen verliep soepel. We hadden een voetbal opgepompt en stonden de volgende ochtend nog geen 10 minuten buiten of we waren omringd door een hele horde kinderen.
Eigenlijk verliepen de bijna drie weken dat we er waren redelijk hetzelfde; veel voetballen, kleuren, vliegeren en andere spelletjes doen met de kinderen. Het viel ons eigenlijk heel erg mee hoe de kinderen het daar hebben. Je hebt toch een beetje een vooroordeel als je het typisch Afrikaanse kind van het journaal ziet. De kinderen in het dorp gaan naar een goede school, hebben een stabiele omgeving en ontelbaar veel vriendjes om mee te spelen. Het was dan ook verbazingwekkend hoe snel we in het dorp waren opgenomen en er bijna gewoon bij hoorden.
We zijn een weekend weggegaan uit het dorp om wat meer van Ghana te zien, we zijn toen in Cape Coast en Elmina geweest, waar we de oude Engelse en Nederlandse slavenforten hebben gezien die ondanks de lugubere geschiedenis erg mooi waren om te zien.
 
Ondanks het ‘Afrikaanse ritme’ waarin we daar leefden, waren de drie weken toch (te) snel voorbij en vertrokken we, na een chaotisch afscheid van de kinderen, naar het vliegveld.
Ondanks de vermoeidheid, hebben we op onze terugreis de drie weken Ghana nog eens helemaal op ons laten inwerken. Eigenlijk beseften we pas toen we terug waren hoe goed we het hier hebben in tegenstelling tot een groot deel van de wereld. Al met al was het een schitterende ervaring die ons de rest van ons leven zal bijblijven en tegelijkertijd was het een ervaring die onze kijk op de wereld ‘drastisch’ heeft veranderd!
 
Als je ooit de kans krijgt zoiets mee te maken, is dat een kans die je onmogelijk kunt laten liggen!
Casper, Matthijs, Lisette en Louise
youth academy archief Overzicht